พิพิธภัณฑ์และภูมิปัญญาชาวบ้าน

     แหล่งการเรียนรู้พิพิธภัณฑ์ภูมิปัญญาชาวบ้าน สภาพความเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของผู้คน ในอำเภอหลังสวน จากวิถีเกษตรกรรมพึ่งตนเอง ไปสู่การเกษตรเชิงพาณิชย์ ข้าวของเครื่องใช้ เครื่องมือทำมาหากิน ที่สะท้อนภูมิปัญญาของคนในอดีตถูกละทิ้งและ เลือนไปจากความทรงจำของผู้คน ด้วยเหตุความเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ประกอบกับการครบรอบ 100 ปี โรงเรียนสวน ศรีวิทยา กลายเป็นแรงบันดาลใจให้อาจารย์และนักเรียนร่วมกันก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ภูมิปัญญาชาวบ้านขึ้น อาคาร พิพิธภัณฑ์เป็นอาคารไม้สองชั้นใต้ถุนโล่ง เดิมเป็นเรือนนอนนักโทษชาย จังหวัดหลังสวน เมื่อโรงเรียนสวนศรีวิทยา ย้าย จากที่ตั้งเดิมและเข้ามาใช้พื้นที่ดังกล่าว เมื่อปี พ.ศ. 2475 อาคารหลังดังกล่าวถูกใช้เป็นอาคารเรียน และต่อมาทำเป็น ห้องสมุดเรียกว่า “อาคารอินทนิล” จนเมื่อปี พ.ศ. 2540 อาคารอินทนิลถูกน้ำท่วมหนักได้รับความเสียหาย และถูกทิ้ง ไว้ไม่ได้ใช้งาน อาจารย์กฤษฎาจึงขออนุญาตผู้อำนวยการโรงเรียน ปรับพื้นที่ชั้นล่าง ทำเป็นพิพิธภัณฑ์งานขึ้นโขนชิงธง จัดขึ้นทุกปี ช่วงแรม 1 ค่ำ เดือน 11 หรือราวเดือนตุลาคม ถือเป็นงานใหญ่ประจำจังหวัด และโรงเรียนสวนศรีวิทยา เป็นโรงเรียนแรกในจังหวัดที่ส่งทีมแข่งเรือเข้าร่วมงานมาช้านานและการนำเสนอประเพณีขึ้นโขนชิงธง กลายเป็นดาวเด่นของพิพิธภัณฑ์ เนื่องจากเป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่นที่ไม่เหมือนใคร การทำพิพิธภัณฑ์มิใช่เพื่อสนองความต้องการ ของคนทำเท่านั้น แต่เป็นไปเพื่อสาธารณชน โดยเฉพาะนักเรียนที่จะเป็นทั้งผู้เรียนและผู้สืบทอดมรดกวัฒนธรรมท้องถิ่น ในวันข้างหน้า พิพิธภัณฑ์กลายเป็นห้องเรียนสำคัญของนักเรียนในโรงเรียนทุกคนในวิชา “ท้องถิ่นของเรา” ผู้บริหาร มองเห็นคุณค่าและประโยชน์ คนในชุมชนร่วมสนับสนุน